Hayat,insana verilen en güzel armağandır…Ancak bu armağan dikensiz bir gül bahçesi değildir.Çünkü bu geçici armağanın verilmesinin asıl sebebi,kalıcı olan ahiret hayatının kazanılmasıdır.Tatlı canımız,canımızdan çok sevdiklerimiz,bozulmasından korktuğumuz iş hayatımız,hepsi birer  sınav kağıdı gibi verilmiştir elimize.Şükretmek için,paylaşmak için,sabretmek için,doğrultmak için,güzelleştirmek için,Rabbi anmak için bir fırsattır bütün bunlar.
Bu nedenledir ki insan yaratılış özelliği sebebiyle,her ne olursa olsun,hayatta kalmak için mücadele eder.Yeryüzündeki her canlı gibi..Ama bir farkla.Sadece insanın hayatta kalma mücadelesi bilinçli bir mücadeledir.Ancak bazen bu normal çizgiden bazı sapmalar,ayrılmalar olur ve her şeye rağmen yaşamak için çabalayan insan,hayata tutunduğu dalları bırakır,mücadele etmekten ve herşeyden vazgeçer.İşte bu vazgeçiş  yaratılanların en yücesi olan insana yakışmamaktadır.
Şu umutulmamalıdır ki en kötü günler bile belli bir zaman geçtikten sonra insana tatlı bir hatıra olarak gelir.Bu sebepledir ki en kötü günlerde bile hayata sıkı sıkı sarılmak yapmamız gereken en iyi iştir.”Tüm olumsuzluklara inat,hayata tutunmak” sloganınız olması dileğiyle…